مقاله حرف های خودمونی

قسمت دوم

نمیدانم که آیا چشمانت را آزار دادی که حرفهایم را بخوانی یا نه ! اما برای خلاصه قسمت قبل باید بگویم که جهان به دنبال خدای خویش انبساط میکند . انبساطی که تمامی اندیشه کنندگان به آن واقف اند . و نور نیز به دنبال خدای خویش ؛ با سرعتی حیرت آور کائنات را در مینوردد . و کسی چه میداند ، شاید به خدای خود رسیدند .

به اینجا رسیدیم که فطرت آنهاست که خدا را جست و جو کنند و ما هم به عنوان جزء کوچکی از این هستی ( چه بخواهیم و چه نخواهیم ) به دنبال خدای خود هستیم ! حتی آن کسانی که به در جای جای جهان به اندک بهانه ای انسان میکشند . و ما تنها نظاره گریم و برخی اوقات شنونده ... .

گاهی  اوقات از زمین و زمین دلگیر میشوم . نمیدانم که آیا این حس را تجربه کرده ای یا نه . نه مشکلی دارم و نه شکستگی اعصابی ! اما نمیدانم ته دلم چیست که حوصله انسانی را ندارم . نه به تلفنی جواب میدهنم و نه دستم را بر کیبورد میگذارم . تنها زیر آسمان آبی که با امکانات رفاهی بشر تیره شده ، قدم میزنم .

به این فکر میکنم که تمام زندگی در مسابقه دادن برای بقا خلاصه میشود . و یا چیزی فراتر پشت چیزی که نمیدانم جای گرفته است . فردی که با دروغ به کار خود خاتمه میدهد ، شخصی که با شمارش پول خود آرامش میگیرد ، کسی که با تهمت زدن به این و آن خالی میشود و شخصی که انسان میکشد ؛ آیا اینان همراه جهان انبساط میکنند !

هستی انبساط میکند و هر آن فضایی از فضاهای بیکران کائنات را در چنگال خود میگیرد . هر لحظه بزرگ و بزرگتر میشود . گویی که چیزی را به چیزهایی که در چنگال دارد اضافه میکند . و گویی کهدر شناخت خدای خود گامی فراتر گذاشته است . آیا این مردمان ، چون جزئی از این جهان ، در حال بزرگ شدن هستن !؟ ... نه ... من ایطور فکر نمیکنم . فکر نمیکنم کسی با آهنگ و فیلم بزرگ شود . و فکر نمیکنم کسی با دو دو تا چهار تا بزرگ شود . اینان خواه ناخواه انبساط میکنند اما چیزی را به چگال نمیآورند . چیزی جز لذت نسیبشان نمیشود .لذتی که خود ساخته اند ! کاش واقعا لذت باشد اما لذتی پوچ و میان تهی است .

آیا زمان آن نرسیده که شیشه عینکمان را پاک کنیم و کمی بشتر از 90 درجه سرمان را به بالا بچرخانیم ؟!

پایان قسمت دوم