در خویش می سازم تو را ، در خویش ویران می کنم

 می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

جانی به تلخی می کََنم ، جسمی به سختی می کشم

 روزی به آخر می برم ، خوابی پریشان می کنم

در تار و پود عقل و جان ، آب است و آتش، توامان

 یک روز عاقل می شوم ، یک روز طغیان می کنم

 یا جان کافر کیش را تا مرز مردن می برم

 یا عقل دور اندیش را تسلیم شیطان می کنم

 دیوار رویاروی من از جنس خاک و سنگ نیست

 یک عمر زندان توام ، یک عمر کتمان می کنم

 از عشق از آیین ِتو، از جهل ِتو، از دین ِتو

 انگشتری دارم که دیوان را سلیمان می کنم

 یا تو مسلمان نیستی یا من مسلمان  نیستم

 می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

                                                                                  عبدالجبار کاکائی

سلام

شده بعضی وقتها یه اشتباهی بکنین که نه راه پیش داشته باشین نه راه پس ؟

اینجور اشتباه ها معمولا اشتباه نیستن . به خاطر تغییر شرایط و یا عکس العمل های خاصی ، تبدیل به اشتباه میشن . یعنی اولش که تصمیم میگیری انجامش بدی ، قریب به یقین مطمئنی که کار درستیه و نتیجه خوبی میده ، کلی هم روش مانور میدی که فلانه و پیسال . با اعتماد به نفس کامل انجام میدی . اما بعداز مدتی ، با دیدن عکس العمل ها ، یا قرارگیری در شرایط نامناسب ، کاملا از کرده خودت پشیمون میشی !

شاید به خاطرت غرور باشه که اعتراف به اشتباه نمیکنی ، اما به نظرم بیشتر به خاطر اینه که در صورت اعتراف اوضاع خیلی بدتر میشه ، اینجاس که میگم راه پس بسته اس ! اگر هم بخوای به کاری که کردی اصرار کنی ، نتیجه خیلی افتضاح تر از اونی که هست میگیری ، راه پیش هم بسته اس !

به نظرم تنها چیزی که میتونه اوضاع رو به راه کنه ، گذر زمانه . اما تو گذر زمان ، با وجدانم چیکار کنم ؟

+ گل بالا رو تاحالا از نزدیک دیدین ؟

سلامی به طراوت باران بهاری

نوروز رو بر شما خواننده عزیز ، هموطنان ، دوستان ،‌خانواده ، و مخاصب خاص آینده تبریک میگم .

ایشالا سالی پر برکت برای هممون باشه .

ربنا ، حول حالنا

حواس پرتی یا فراموشی همیشگی ! تا جایی که برای انجام کاری برای دوستی ، باید چندین و چندباز زنگ بزند و پیام دهد . آخرسر هم من بگویم تقصیر خودت بود که دیر شد ؛ من بهت گفتم یادم میره ،بهم فلان ساعت پیام بده !

شلوغی یا کار دارم همیشیگی ! تا جایی که برای دیدن یک دوست قدیمی ، قرار اول را خودت بگذاری و نروی ! آن زنگ بزند تا بالاخره جمعه هفته پیش ساعت 9 بگویی باشه ، بعد هم از شدت خستگی در تنها روز تعطیلی ات خوابت ببرد . شنبه پیامی دریافت کنی : باز پیچوندی !

حالا ، بند همیشگی قرارهایم "اصرار و پیگیری طرف مقابل" است !

از اینها که بگذریم ، مگر من ماشین آهنی ام ؟ این همه کار و شلوغی ؟ آخر که چه ؟ چند دقیقه ای فحش بدهی و آخرسر بگویی : بیکاری پیشه کنم که چه ؟ یاد آن می افتم که تصمیم گرفتم آنقدر سرم را شلوغ کنم تا فکر های اجق و وجق سراقم نیاید ! اما اون موقع این سایدافکت ها را نمی دانستم ! جالبش اینجاست که بعد از کلی کلنجار رفتن از کار استعفا دهی ، میبینی که با افزایش 15.6 درصدی حقوق روبه رو میشوی ! هوس میکنم خب !

بگذریم از سایر موضوعات ، در یک اوضاع قاراش میشی به سر میبریم ، دعایمان این است : ربنا ، حول حالنا الی هر حالی جز این !

پاورقی :

ممکنه هر از چند ساعتی قالب وبلاگ به نسخه آزمایشی شماره 11 تغییر کنه ، که برای تست هست . کدنویسی اولیه اش رو بالاخره جمعه گذشته وقت کردم که انجام بدم ، فعلا ناپایداره . تا زمانی که به صورت رسمی قرار بگیره .

                                                                                                                             مولوی 

" چرا با این چیز های کوچیک ، خط بر پیشونیت میندازی و لب و لوچه کج میکنی ؟

بذار لبخند شیرین صبحگاهیت ، تا آخر روز همراهیت کنه . "

سلام

جمله ی بالا رو چند رو پیش در صحبت با یکی از بچه ها گفتم ، شاید اون با سن کمش ، فک کرد عقل از سرم پریده ، شایدم درست فک کرده ، ولی خب همون سکوتی که کرد ، ارزش داشت برام ؛ گرچه بعدش به کارش ادامه داد !

بگذریم ... ، 

هر روز صبح ، همراه با خورشید طلوع کن ، یک نشاط و شادی ، یک نوآوری ، یک انگیزه ، یک امید بیار به میدون .

منتظر نباش که چیزایی مثله ، کنکور ، پول و کار بیان در خونه ات رو بزنن و بگن بیا دنبالم و تو هم عین بچه ها بدویی دنبالشون !

جربزه نشون بده و خودت هدف رو بساز ، یه هدف منحصر به فرد .

این حرف های مضخرف رو بریز دور ، که روزگار با ما یار نیست و نمیشه ، کار ما نیست و نمیتونم ، ابزارش رو ندارم و حوصله اش نیست ! از حال و هوای شکست عشقی هم بکش بیرون ، بسه دیگه این لوس بازی ها !

دنیا رو همینطور که هس دوست داشته باش ، با همه ی بی رحمی هاش !

من دنیام رو دوست دارم ، میدونی ؟ چون بهترین زندانیه که میتونستم توش باشم !

+ قالبی طراحی و اجرا کردم ، اینجا : نیمه سیب سقراطی ، هنوز یکمی کارای پشت پرده داره ؛ حدود یک سال پیش نوبت زده بودن  ، نفر بعدی کی بود ؟! 

+ چند وقت پیش ، یکی از دوستان : - داداش پول مول داری ؟ من: آره ، چقد ؟ -500. من : باشه داداش ، شماره کارت بده .

حالا من ، 180 میخوام  تا اول برج ، کسی نیست !