وقتهایی هست که همه چیز رو حساب میکنی ؛ از جزئی ترین چیز ها گرفته تا ... . از چند روز و چند هفته پیش ، و شاید سالها برنامه بریزی که کاریو انجام بدی ! تمام حساب کتاب ها رو با نهایت دقتِ تو عمرت انجام میدی ؛ بدون هیچ اشتباهی . تمام ضرب  و تقسیم ها .

ولی در آخر ناباورانه میبینی که اون جایی نیستی که باید باشی !

و میبینی که دو2تا پهار ا نیس ؛ چیز های دیگه ای هم هس که باید حواست بهش باشه .

تو خودت میری و فکر میکنی که چرا ؟ و مبهوت ، فقط به یه چیز میرسی .

و چقدر خوبه که خدا هواتو داره .

و اینک من

            در پیشگاه تو

                             اقرار میکنم

و همیشه

           با نگاهت

                             آشکار میکنم

گذشته را ؛

            میان اشک هایم

و این منم

           دلباخته ؛

                    با تمامی احساس های بی خانه ¹

پاورفی :

1- بخشی از شعر "اقرار" از کار های خودم .

2- ورژن 1.5 قالب طراحی و نصب شد . ( ساز گار شده با مرورگر های کروم و سفری )