سلامی به طراوت باران بهاری

نوروز رو بر شما خواننده عزیز ، هموطنان ، دوستان ،‌خانواده ، و مخاصب خاص آینده تبریک میگم .

ایشالا سالی پر برکت برای هممون باشه .

همچو سال گذشته ، مروری میکنم بر سالی که گذروندم ، چیز هایی که بدست  آوردم و چیزهایی که از دست دادم :

نمیدونم ، یعنی تسلیت میگم ایام شهادت بی بی فاطمه الزهرا سلام الله علیها رو ،‌به همه دوستدادان و عاشقان حضرت .

مرددم چون اصلا تو سالی که گذشت ، محکمتر نشدم . اتفاقا فکر میکنم اعتقاداتم سست تر شده . نه به یه تسلیت ، نه ، چون فکر نمیکنم در این حد و اندازه ها باشم .

درس و بحثم افتضاح تر شد . جناب معدل هر ترم بیشتر از ترم قبل مشتق نمودارش رو افزایش میده ! اگر به خاطر سربازیم نبود ، کاری به معدل نداشتم ، خوب میدونم که باید ببرمش بالا ، اما شرایطم طوریه که نمیشه ،‌خانواده از یک طرف ، ذهن آشفته از یک طرف ...

همین جا تا یادم نرفته گله ای میکنم از دوست قدیمه ،‌اینکه برای عقدش خبر نکرد ، یک ماهی هست که نامزد کرده ، اما من تازه فهمیدم ، میگه نمیخواستم همه رو خبر دار کنی ، آخه رفیق من ، تو بزرگترین دست آویز من برای قدم برداشتن در راه راضی کردن خانواده به مزدوج شدن من هستی ، چرا نمیذاری ؟هان ؟ بازم باید دعوا کنیم ؟ داخل پزانتز وقتی رفته بودم جاهای احتمالی برای اجاره مغازه رو ببینیم خودش قضیه رو لو داد . بگذریم .

دلم لک زده برای مشهدالرضا ، تابستون گذشته با دعای خیر دوستان ، هرجوری بود رفتم . اما بازم میخوام ، دعا کنید قسمت همه دل لک زده ها بشه ...

میدونین ، من از اوناش نیستم که خسیس باشم ، یعنی اگه داشته باشم دست به جیبم خوبه . برای رفیق های دانشگاه که رفیق نیستن خرج میکردم ، برای خانواده که در اولویته ، برای قرض دادن به دوستان ، اما جدیدا دارم به این نتیجه میرسم که قدری خسیسی لازمه، بدون حساب و کتاب آدم نمیدونه چطو شد که ته کارت اعتباریش فقط دو هزار ریال باقی مونده ! خداروشکر سال نودوسه از لحاظ مالی خوب بود ، یعنی لنگم نذاشت ، درسته که گهگاهی آنقدر بی پول میشدم که مجبور بودم از محل کار تا خونه پیاده برم ، اما شکر .

...

...

تصمیم دارم خصوصی تر بنویسم ، به زودی خیلی چیزها متوجه میشین ، اینکه من اونی که فکر میکنید نیستم .

در نهایت ، باز هم آروزی سالی پر از موفقیت رو براتون دارم