قسمتی از مقاله حرف های خودمونی :

قسمت اول

به نام او ...

و این بار هم بدون مقدمه :

آیا دلنهادگی این دنیا ، به تو اجازه داده که نیم نگاهی به آسمان بیاندازی ؟!

من چه میگویم ؟! مگر برای آرامش باید از دنیا اجازه گرفت ؟! آری ، در این زمانه ، باید آرماش را در دستان دنیا جستجو کنیم ! چرا که همه  بشر در پی آن اند ...

اما من این را نمیخواهم . نه دنیا را میخواهم و نه هر آنچه در اوست . تنها چیزی که طالبش هستم ، این است که لحظه ای در سیاهی شب به آسمان نظر کنم . بدون هیچ دغدغه ی دنیا !

کسی چه میداند ، شاید انبساط جهان ، پی یافتن خالق خود است . ما هم همراه جهان ، به دنبال او میگردیدم ، چه بخواهیم و چه نخواهیم . یادم میآید که علما به این میگویند ، فطرت ! فطرت انسان خداجوست . تازه این جمله را میفهمم .

آری ؛ تازه این را میفهمم که انسان پی حقیقت است ؛ همراه کاروان آفرینش در حرکت است . کسی چه میداند ؛ شاید ، نور در پی یافتن خالق خود این چنین سریع فضای عالم را در مینوردد .

شاید دنیا سرابی بیش نباشد . سرابی که در نهایت ،  دلدادگانش را ناکام میگذارد . کسانی که سرشان زاویه ای بیش از 90 درجه پیدا نمیکند و در همه حال رو به خاک دارند . آنان زمین را همه چیز میدانند و از آسمان بی کران بالای سرشان بی خبرند . کسانی که شب را با خواب های آشفته ی از دست دادن دلار هایشان سپری میکنند . و یا در رویای اتوموبیل گران دلار فلان شرکت به صبح میرسانند . چه خیالی ... . دل به کاغذی رنگین که ساخته دست خود است ، سپرده و بر سر آن خون ها که نمیریزند ... .

جایت خالیست سهراب ! که به اینان بگویی "پشت دریاها شهری است ... قایقی باید ساخت " و یا به مردمانی که در پس عینکهایشان قایم شده اند ، بگویی " چشم ها را باید شست ، جور دیگر باید دید "

زمانه چنان سیاه گشته که حتی بچه بسیجی ها ؛ همان ها که در خط مقدم مشکلات حضور داشته اند ، حال و هوای دنیا پیدا کرده اند . میان گفت گوهایشان ، میان رفتارشان و حتی میان افکارشان ، دنیا حضور دارد . دیگر نمیتوان به سادگی آنها اعتماد کرد . دیگر نمیتوان به شجاعت آنها دل خوش کرد . دیگر نمیتوان آنان را یاوران مهدی دانست ... .

اما زمین از خوبان خالی نمیماند ؛ گرچه پندار ما چیز  دگر باشد . همیشه خوبان در متن عالم هستند ؛ و اگر نه زمین و زمانی وجود نداشت . چرا که خداوند در قرآن میفرماید جهان را برای انسان آفریدم . انسان ! انسانی که نه من هستم و نه خیلی های دیگر . ما فاصله ها تا انسانیت داریم .

پایان قسمت اول

امضا : علی