دوباره دست ساخته های بشر ؛ قدیمی ها را از صحنه خارج میکند ؛ آنهایی که روزی برای خود قلمرویی داشتند ؛ امروزه جایشان به همان کارگاه های ساختمانی محدود شده ،شاید حق اش را خورده اند !

مثله همه قدمی ها ، او هم حرف هایی برای گفتن دارد ، مثله مادر بزرگ هایی که تا پای صحبتشان بشنی ، دلت نمیخواهد که جدا شوی ، از بس که شیرین صحبت میکنند و خاطراتی را تعریف میکنند که در رویاها باید ببینی !

قلمی سنگین و دفتری بلند میخواهد برای آنهایی که میبازند ؛ به رنگ ها میبازند ! حق آب و گل دارد بر گردن بچه های دیروز و به جایی رسیده های امروز ؛ او با خرد و پودر شدن خود ، نظاره گر لحظه لحظه پیشرفتان بوده ؛ آخرش هم با گرد و خاکی که برای پیشرفت راه می اندازد ؛ مواخذه میشود که چرا انقدر گردو غبار میکند ! کسی چه میدانست که او از جان مایه میگذاشت .

تا صدای خرت خرت اش بلند میشد ، به گوشه ای پرتابش میکردند و یکدانه نواش را برمیداشتند ؛ میگفتند جنس اش خوب نیس ! اما باز کسی چه میدانست ؛ او ففط میخواست بگوید این مطلب که با جان نوشتم مهم است ؛ توجه کنید !

او هم سرفه میکند ؛ سینه اش گرفته ؛ درست مانند همان کسی که به دست اش میگرفت و پیشرفت آموزش میداد .

بچه هایی را دیدم که با من به جاهایی رسیدند و بچه هایی را دیدم که با خرد کردم من باز هم به جاهایی رسیدند ؛ اما چه نیازی به خرد کردن من بود ؟ به پرت کردن من به این سو و آن سو !؟ ؛ این حرف دلش بود ، اما حرف های دیگری هم دارد ؛ ادامه میدهد که :

به جایی رسیده ها ، پشت سرشان را نگاه نمیکنند ! شاید به خاطر اینکه گمان ( بلکه یقین) میکنند که از پشت سر زمین نمیخورند ! نمیدانند که اگر اگر الان به جایی ایستاده اند ؛ به خاطر این است که روزی روی خرد خرد بدنم پا گذاشته اند !

کسی که همراهم بود پرسید : گله وشکایت میکنی ؟ از اینکه چرا کنارت گذاشته اند ؟ تو هنوز ابزاری برای شاهکار مهندسان هستی ؟

در دلم به سوالش خندیدم ! اما نگاهی بهش کردم و ... .

او گفت : دردم همین است که دردت را  نمیفهمند !

به رخسارش خیره شدم ؛ شاید او بهتر از آدم ها ، آدم ها را میشناخت ! و امروزه کم نیستند کسانی که دردت را اشتباهی میفهمند !

خواستم جو صحبت را عوض کنم ؛ گفتم چرا یکی از خاطراتت را تعریف نمیکنی ؟ و اما مانند کسی که منتظر فرصت باشد شروع به صحبت کرد :

من دیگر حرفی برای گفتن ندارم من چه نیازی به تعریف خاطره دارم و شما چه نیازی به حرف های من! به دنبال کارتان بروید و روی آن تخته سفیدتان با آن رنگ پس دهنده ها بنویسید !

اصرار من هم فایده ای نداشت ؛ دیگر هیچ نگفت !

از خواب که بیدار شدم فهمیدم که بیشتر از آنچه بدانیم حق کسانی را که بر گردنمان حق دارند خورده ایم !

  امضا علی           

پاورقی :

1 - گچ و تخته سیاه نماد هستند از آدمهایی با آن خصوصیات !

2- دوست دارم نظرتون رو بعد از خوندن ، بخونم .

3 - ببخشید که اینو میگم ؛  کپی برداری با منبع مجازه .