خـدایــــا قـطره‌ام را شـورش دریـا کـرامـت کـن

                                         دل خـون گـشته و مـژگـان خـونـپالا کرامت کن 

نـمی‌گـردانی  از مـن راه اگـر سـیل مـلامـت را

                                         کـف  خـاک  مـرا پـیشـانـی  صـحـرا کرامت کن 

دل  مـینای مـی  را مـی‌کند جـام نـگـون خـالی

                                         دل پر خون چو دادی، چشم خونپالا کرامت کن 

درین وحشت سرا تا کی اسیر آب وگل باشم؟

                                         مـرا  راهـی  بـه  سـوی  عـالـم بــالا کرامت کن 

بـه  گـرداب بــلا انـداختی چـون کـشتی  مـا را

                                          لبی خشک از شکایت چون لب دریا کرامت کن 

حـضـور  گــلشن  جــنت  بـه زاهـد  بــاد ارزانی

                                          مـرا یـک گـل زمـین از سـاحت دلــها کرامت کن 

بـهار  طـبـع صـائب ، فـکر  جـوش تــازه‌ای  دارد

                                           نــسیم گـلستـانـش را دم عــیسی کرامت کن 

      بوی گــل و نسیم صبـــا می‌توان شدن

                                              گر بگذری ز خویشتن، چها می‌توان شدن 

      شـبنم بـــه آفـتاب رسیـد از فــتادگــی

                                              بــنگـر کـه از کـجا بـه کـجا می‌توان شدن 

      چوگان مشو که از تو خورد زخم بر دلی

                                              تا همچو گوی بی سر و پا می‌توان شدن 

      زنـهار تــا گـره نـشوی بـر جـبین خـــاک

                                              درفـرصـتی کـه عـقده‌گشا می‌توان شدن 

      دوری ز دوستان سبکروح مشکل است

                                              ورنه ز هــر چه هست جدا می‌توان شدن 

      صـائب در بـهشت گــرفتم گـشاده شد

                                              از آستــان عــشــق کــجا می‌توان شدن؟ 

صائب تبریزی                  

سلام

این پست به جز دو شعر بالا از صائب ،  صرفا یک دلنوشته برای خاطره شدن و به یاد موندن برای من هست و بس !

همان خارهایی که آنقدر گذاشته ام به پایم فرو بروند ؛ تا جزئی از پایم شوند ، نمیگذارند به ندای شورش دریا پاسخ دهم و چنان توان از من ربوده اند که گویی شنا کردن را بلد نیستم . من اما شنیده ام که در دوردست ها به انتظارت نشسته اند تا بلکه دری به تخته بخورد و من شنا را از نو آغاز کنم .

شاید این روزها احسان راست بگوید که : " یه حسی دارم این روزها ؛ شاید مُردم حواسم نیست " . و یا رضا که میگوید : "  زندگی دیکته گفت و ما همش غلط پشت غلط ، عشقو نوشتیم با الف نقطه گذاشتیم ته خط " !

دیگر از این خسته نمیشوم که دستانم و پس از زمین خوردن بتکانم ! اما ترسم از آن است که زانوی شلوارم پاره شده باشد و توان تحمل خنده دیگران را نداشته باشم . جامعه ما را که میشناسی ؛ بهانه برای خندیدن کم دارند ! یا که کفشم از پایم در آید و ببنند که جوراب ها یم دورنگ است !

خسته نمیشوم که بگویم " معذرت میخواهم ؛ شما ؟ "  آخر میدانی ، این روز ها با همه غریبگی میکنم . حتما مشکل از من است ؛ چون آنان خوب با هم گرم میگیرند ؛ میگم خدایا نکنه قصه من و شما هم اینطوریه ؛ دیگه باهاتون غریبگی میکنم ، نه ؟!

من همانم که میتوانم به پای آورم آن خود سرکش را از دل و روده ی خاندان گرم آیین روزگار !

دست خودم نیست ؛ تا دست را به نوشتن آغاز میکنم ؛ گله و شکایت میچکد از توان ربوده شده من ؛ اما شاید بار آخر باشد ؛ شاید ... . به قول صائب : لبی خشک از شکایت چون لب دریا کرامت کن .

...

1- ترم اول دانشگاه به خوبی تموم شد و در انتظار ترم بعد با 17 واحد تخصصی به سر میبریم !

2- وقتهایی که خیلی بهم فشار  ( روحی و ذهنی ) بیاد ؛ ناخود آگاه از بینیم خون میاد ؛ حتی بدون اینکه متوجه بشم ؛ وقتی که رو لباسم بچکه یا کسی چیزی بگه متوجه میشم . سریع هم خونریزی تموم میشه ! این حالت چندوقتی بود که پیش نیومده بود ؛ تا چهارشنبه ( 4 بهمن 91 ) شب ! کسی هم چیزی نمیدونه .

3- حال و اوضاع سرم هم تعریفی نداره ؛ شلوغیش رو میگم ! تا پامون به خونه نرسیده ؛ تو مسجد ؛ زنگ میزنن که پاشو بیا کارت داریم ! خوبه حالا من گوشه گیر و کم حرفمم ! یا مثلا تا وقت استراحت گیرمون میاد ؛ نصفه شب زنگ میزنن که با طرف بحث جدید رو هماهنگ کردم ! گله ای نیست ؛ صرفا گزارش است ؛ میدانی که ؟

4- طرف همسن منه ؛ شده شرخر ! افتاده دنبال طرف چک باباشو نقد کنه که بتونه لبتاپ بخره !