دانــستـه‌ام  غــرور  خــریـدار  خویش را
                                              خود همچو زلف می‌شکنم کار خویش را
هر گوهری که راحت بی‌قیمتی شناخت
                                              شـد آب سـرد ، گـرمـی  بـازار خویش را
در  زیــر  بــار  مــنت  پــرتـو  نــمـی‌رویم
                                              دانـستـه‌ایم  قـدر  شـب  تـار  خویش را
زندان  بود  به  مردم  بیدار ، مهد  خاک
                                              در خواب کن  دو  دیده‌ی بیدار خویش را
هر  دم  چو  تاک بار درختی نمی‌شویم
                                              چو  سرو بسته‌ایم  به دل  بار خویش را
از  بینش  بلند ، به  پستی  رهانده‌ایم
                                              صائب  ز  سیل  حادثه  دیوار  خویش را

صائب تبریزی         

سلام

روزگار است دیگر ؛ گهی پشت زین و گهی زین به پشت¹ . به یاد داشته باش ؛ آنگاه که پشت زین² بودی ، مبادا خود را ببیازی و غرور پیشه کنی . و آنگاه که زین به پشت بودی مبادا خود را ببازی و کفر پیشه کنی . در هر دو حال قانع و سر به زیر باش .

پی نوشت :

1- فردوسی :    چنین است رسم سرای درشت

                     گهی پشت زین و گهی زین به پشت

2-سوار بر زین اسب .

پاورقی :

1-شهادت حضرت فاطمه معصومه ( سلام الله علیها ) و ارتحال حضرت آیت الله خوشوقت را تسلیت عرض میکنم . ما که از محضرشون استفاده نکردیم ؛ خوشا به حال آنان که ... .

2-دلتنگم ؛ یعنی میشود باز شود ... !