دوش  در  حلقه  ما  قصه  گیسوی  تو بود                                              

                                              تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

دل که از ناوک مژگان تو در خون می‌گشت                                              

                                              بـاز  مـشتاق  کمـانـخانه  ابـروی  تـو  بود

هـم  عفا الله  صبا  کز  تو  پیامی  می‌داد                                              

                                              ور نـه در کس نرسیدیم که از کوی تو بود

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت                                              

                                              فتنه  انگیز  جهان  غمزه  جادوی  تو  بود

من  سرگشته  هم  از  اهل  سلامت بودم                                              

                                              دام  راهـم  شکن  طـره  هندوی  تو  بود

بـگشا  بـنـد  قـــبا  تـا  بـــگشایـد  دل  مـن                                              

                                              که  گشادی  که  مرا  بود ز پهلوی تو بود

به  وفـای  تـو  کـه  بر  تـربت  حــافظ  بگذر                                               

                                              کز  جهان می‌شد و در آرزوی روی تو بود