قشنگ نوشتن ؛ رو سنگ قبرشون !

                                                رو یکی جوان ناکام و اون یکی بزرگ خاندان !

نمیدونم که تابحال شده که تنهایی برید قبرستون ! اتفاقی رفتم گلزار شهدا ؛ سری به شهدا و شهید زین الدین زدم . یکم اونطرفتر قبرستون معمولی بود بآ آدمای نه چندان معمولی ! رو هر کدوم رو میخوندم و با خودم فکر میکردم که این بابا که اون زیر خوابیده چه روزگاری داشته . شب بود و من تنها با خودم فکر میکردم .

توجه ام به قیافه آدمای روزگار جلب شد . اینکه چرا باید قیافه مردم امروز انقد گرفته باشه . انگار وقتی که میخندن هم ی جور گرفتگی تو صورتشونه ! بعضی وقتها فک میکنن دیوونه شدم که زل میزنم تو صورت مردم ! تا حالا به قیافه خودم دقت نکرده بودم ! خیلی عصبیم . چرا ؟!

چرا انقد همه چیز رو سخت میبینیم با وجود اینکه آخرش باید بریم زیر لعاب سنگ قبر !؟ باور کنین زندگی ساده تر اونیه که ما فکر میکنیم . رویاهامونه که سختش کرده ... .