نترس ، کافر نمیشوم هرگز

زیرا به نمیدانم های خود ایمان دارم

(حسین پناهی )

---------------------

در ادامه شعری از شیخ بهایی ؛ دعوت میکنم بخوانید ...

خرم  آن  روز  کز  این منزل  ویران بروم

                                            راحت  جان طلبم و  از پی جانان بروم

گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب

                                            من  به بوی سر آن زلف پریشان بروم

دلم از  وحشت  زندان  سکندر  بگرفت

                                            رخت  بربندم  و تا ملک سلیمان بروم

چون  صبا با  تن بیمار  و دل  بی​طاقت

                                            به  هواداری  آن  سرو  خرامان  بروم

در ره  او چو قلم گر به سرم باید رفت

                                            با  دل  زخم کش  و دیده گریان بروم

نذر کردم گر از  این غم به درآیم روزی

                                            تا در میکده شادان و غزل خوان بروم

به  هواداری  او ذره  صفت رقص کنان

                                            تا لب چشمه خورشید درخشان بروم

تازیان  را غم احوال گران  باران نیست

                                            پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

ور  چو حافظ  ز بیابان  نبرم  ره  بیرون
                                            همره    کوکبه    آصف    دوران   بروم

حافظ شیرازی                      

سلام
آزاد میشوی از هرچه  هست و نیست ؛ دلت را میسپاری به باد صبا ؛ میروی تا لب چشمه ی خورشید ... . فارغ از هر گونه قید و بند . این حس این روز های من است . حسی که کمتر موجودی در کمتر زمانی تجربه میکند ؛ آری من انتخاب شدم برای رفتن . منی که نامم انسان است .
انسان بودن یعنی رها شدن و رخت بستن و تا ملک سلیمان رفتن !
نشود که چشم بر هم زنی و در این زندان سکندر باقی بمانی !

پاورقی :
1- تو 48 ساعت گذشته فقط 3 ساعت خوابیدم !
2- گرچه آرامم اما آشوبم از درون ؛ راحت تمام کردم ؛ اما مشتاقم هنوز ( مخاطب خاص )

دانــستـه‌ام  غــرور  خــریـدار  خویش را
                                              خود همچو زلف می‌شکنم کار خویش را
هر گوهری که راحت بی‌قیمتی شناخت
                                              شـد آب سـرد ، گـرمـی  بـازار خویش را
در  زیــر  بــار  مــنت  پــرتـو  نــمـی‌رویم
                                              دانـستـه‌ایم  قـدر  شـب  تـار  خویش را
زندان  بود  به  مردم  بیدار ، مهد  خاک
                                              در خواب کن  دو  دیده‌ی بیدار خویش را
هر  دم  چو  تاک بار درختی نمی‌شویم
                                              چو  سرو بسته‌ایم  به دل  بار خویش را
از  بینش  بلند ، به  پستی  رهانده‌ایم
                                              صائب  ز  سیل  حادثه  دیوار  خویش را

صائب تبریزی         

سلام

روزگار است دیگر ؛ گهی پشت زین و گهی زین به پشت¹ . به یاد داشته باش ؛ آنگاه که پشت زین² بودی ، مبادا خود را ببیازی و غرور پیشه کنی . و آنگاه که زین به پشت بودی مبادا خود را ببازی و کفر پیشه کنی . در هر دو حال قانع و سر به زیر باش .

پی نوشت :

1- فردوسی :    چنین است رسم سرای درشت

                     گهی پشت زین و گهی زین به پشت

2-سوار بر زین اسب .

پاورقی :

1-شهادت حضرت فاطمه معصومه ( سلام الله علیها ) و ارتحال حضرت آیت الله خوشوقت را تسلیت عرض میکنم . ما که از محضرشون استفاده نکردیم ؛ خوشا به حال آنان که ... .

2-دلتنگم ؛ یعنی میشود باز شود ... !