۵۸ : مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود
۵۸ : مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود
۵۸ : مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود
۵۸ : مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

مهرورزی    تو    با    ما    شهره    آفاق   بود

 

یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان

بحث  سر  عشق  و  ذکر  حلقه  عشاق  بود

 

پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا برکشند

منظر   چشم   مرا   ابروی   جانان   طاق   بود

  

از   دم   صبح   ازل   تا   آخر   شام   ابد

دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود

 

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد

ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

 

حسن مه رویان مجلس گر چه دل می‌برد و دین

بحث  ما  در  لطف  طبع  و  خوبی  اخلاق  بود

 

بر  در  شاهم  گدایی  نکته‌ای  در  کار  کرد

گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود

 

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار

دستم اندر دامن ساقی سیمین ساق بود

 

در شب قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکن

سرخوش آمد یار و جامی بر کنار طاق بود

 

شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد

دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود

                                                                                 حافظ شیرازی

 

ساحل دریا

 

به شخصه معتقدم که خانم آدم باید تحصیل کرده باشه .

البته آقاهه هم باید همینطور باشه . مخاطبم بیشتر اون دسته آدم هایی هستن که میگن زن رو چه به درس خوندن !

درس خوندن ، جدای از مشکلات نظام آموزشی ، جدای از این که محتوا و موضوع خوندن چی باشه ، دید و نگرش آدم رو به موضوعات و مشکلات زندگی باز میکنه . این بگیم انتگرال و یا معادلات لاپلاس به چه دردمون میخوره ، شاید مستقیما به درد آدم نخوره . اما همین فکر کردن ، ذهن رو درگیر مسائل کردن ، باعث میشه که عادت کنیم با مشکلات ، برخورد مشابه داشته باشیم . نه فقط مشکلات هر موضوعی که نیاز به درک داشته باشه .

خانم آدم که تحصیل کرده باشه ، آقاهه رو بهتر درک میکنه ،یعنی در کل باعث میشه سطح درک متقابل بالاتر بره ،  با مشکلاتی که سر راه پیش میاد خیلی منطقی تر برخورد میکنن ، و در نهایت بچه ها هم خیلی خیلی بهتر تربیت میشن .

خلاصه طرفدار تحصیلات عالیه بانوان بوده و مخالف شدید خود را با آن دسته از افراد مخالف اعلام مینمایم .

 

پ ن 1 : تشکر میکنم از م.ه بابت معرفی این غزل زیبای حافظ .

پ ن 2 : تصویر ، غزل و متن پست هیچ ربطی به هم ندارن !

 

۵۷ : تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
۵۷ : تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
۵۷ : تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است
۵۷ : تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است

عقل بیهوده سر طرح معما دارد

بازی عشق مگر شایدو اما دارد

 

با نسیم سحری دشت پر از لاله شکفت

سر  سربسته  چرا  اینهمه  رسوا  دارد

 

در خیال آمدی و آینه ی قلب شکست
آینه   تازه   از   امروز   تماشا   دارد

 

بس که دلتنگم اگر گریه کنم می گویند
قطره ای  قصد  نشان  دادن  دریا  دارد

 

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است

چه  سر انجام  خوشی گردش  دنیا  دارد

 

عشق رازیست که تنها به خدا باید گفت
 چه  سخن ها  که خدا  با من  تنها دارد

 

                                                               فاضل نظری

غروب دریا

  

گاهی سکوت میکنی نه اینکه حرف برای گفتن نداری ، نه اینکه میخوای به طرفت احترام بذاری ، نه ، فقط به خاطر اینکه نمیدونی از کجا شروع کنی !

مبهوت از صحبت ها و حرف هایی که مثله شلاق توی مغزت میخوره . احساس میکنی تو یه مکان اشتباه با یه زمان اشتباه هستی . کاش زمین دهن باز کنه هرچی هست رو تموم کنه !

قبلش شاید قدرت کلمات رو دست کم میگرفتی ، قبلش شاید نمیدونستی آدما بدون توجه عوارض جانبی حرفشون را میزنند  !

جالبش اینجاس که سکوتت رو به تایید حرفهاشون میگیرن ، آخر سر هم محکوم میشی و هیچ کاری ام از دستت بر نمیاد . همش در عرض یک دقیقه !

بعدترش که خلوت میکنی ، تحلیل ماجرا میکنی ، به فکرت میرسه که خودت هم ممکنه از این یک دقیقه ها سر دیگرون آورده باشی

دنیاست . بدون اینکه متوجه بشیم سر همدیگه بلا میاریم ، بدون اینکه متوجه بشیم خودمونو مدیون بقیه میکنیم

اما میدونی ، من فکر میکنم ما خودمون رو به نفهمی میزنیم ، چیزی باعث شده که نفهمیم ، چون با دو سه شب بیدار موندن و فوقش دو سه قطره گریه انتظار بخشیده شدن به خاطر چیزی که دقیق نمیدونیم چیه رو داریم !

خلاصه حواسم ، حواست باشه به شکستن های ندونسته و ناخواسته

 

 

 

+ نیمه شعبانتان مبارک

انشاءالله تبریک حضورشان

۵۶ : شعر زندگی ام بی قافیه است
۵۶ : شعر زندگی ام بی قافیه است
۵۶ : شعر زندگی ام بی قافیه است
۵۶ : شعر زندگی ام بی قافیه است

دنبال چی میگردم ؟

سوالی که خیلی وقته ذهنم رو مشغول کرده.

وقتی تنها میشم ، یا بحث پیش میاد ، میگم اگه برگردم به 3 سال پیش ، انتخاب رشته متفاوتی برای کنکور کارشناسی داشتم .

و حتی عقب تر ، اگه برگردم به 6 سال پیش ، حتما رشته تجربی رو انتخاب میکردم . گاهی حسرتش رو میخوردم .

جدای از نظام آموزشی کشور ، که در شرایط حال چاره ای جز ورود بهش نیست ، من چیکار باید بکنم ؟

اوقات فراغتی که با بی حالی ، احیانا کدنویسی های بی هدف ، بازی ، پیگیری و نصب رام های مختلف گوشی ، آپدیت بودن ، مورد استعمار فیلم ها و سریال ها قرار گرفتن ...

شاید فکر نکردن به موضوع و اجازه کذر زمان با هرآنچه که روزگار پیش می دهد ، راه حل راحتی باشه .

پس از کلنجار رفتن ... چیزی که بهش رسیدم اینه که هرکاری که میکنم ، و هرجا که هستم ، باید باعث تغییری توی دنیای هستی باشم .

چیزهای معمولی که صرفا تکرار پروسه ی گذشته اس رو نمیپذیرم . کارهایی که درستی یا نادرستی اش دیکته ی فردی مثله ماست ... .

و در نهایت بعد از 21 سال میتونم بگم ، شعر زندگی ام بی قافیه است !

 

+ با سه روز تاخیر ، بیست و یک سالگی ام مبارک .

 

 

" ارزش مرد به اندازه همت اوست و صدق او به مقدار جوانمردى اش و دلیرى او به میزان ننگى که از بدنامى دارد و پارسایى او به مقدار غیرتى که آرد." 

۵۵ : می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم
۵۵ : می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم
۵۵ : می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم
۵۵ : می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

در خویش می سازم تو را ، در خویش ویران می کنم

 می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

 

جانی به تلخی می کََنم ، جسمی به سختی می کشم

 روزی به آخر می برم ، خوابی پریشان می کنم

 

در تار و پود عقل و جان ، آب است و آتش، توامان

 یک روز عاقل می شوم ، یک روز طغیان می کنم

 

 یا جان کافر کیش را تا مرز مردن می برم

 یا عقل دور اندیش را تسلیم شیطان می کنم

 

 دیوار رویاروی من از جنس خاک و سنگ نیست

 یک عمر زندان توام ، یک عمر کتمان می کنم

 

 از عشق از آیین ِتو، از جهل ِتو، از دین ِتو

 انگشتری دارم که دیوان را سلیمان می کنم

 

 یا تو مسلمان نیستی یا من مسلمان  نیستم

 می ترسم از حرفی که باید گفت و پنهان می کنم

 

                                                                                  عبدالجبار کاکائی

سلام

 

شده بعضی وقتها یه اشتباهی بکنین که نه راه پیش داشته باشین نه راه پس ؟

اینجور اشتباه ها معمولا اشتباه نیستن . به خاطر تغییر شرایط و یا عکس العمل های خاصی ، تبدیل به اشتباه میشن . یعنی اولش که تصمیم میگیری انجامش بدی ، قریب به یقین مطمئنی که کار درستیه و نتیجه خوبی میده ، کلی هم روش مانور میدی که فلانه و پیسال . با اعتماد به نفس کامل انجام میدی . اما بعداز مدتی ، با دیدن عکس العمل ها ، یا قرارگیری در شرایط نامناسب ، کاملا از کرده خودت پشیمون میشی !

شاید به خاطرت غرور باشه که اعتراف به اشتباه نمیکنی ، اما به نظرم بیشتر به خاطر اینه که در صورت اعتراف اوضاع خیلی بدتر میشه ، اینجاس که میگم راه پس بسته اس ! اگر هم بخوای به کاری که کردی اصرار کنی ، نتیجه خیلی افتضاح تر از اونی که هست میگیری ، راه پیش هم بسته اس !

به نظرم تنها چیزی که میتونه اوضاع رو به راه کنه ، گذر زمانه . اما تو گذر زمان ، با وجدانم چیکار کنم ؟

 

+ گل بالا رو تاحالا از نزدیک دیدین ؟

۵۴ : نوروز ۱۳۹۴
۵۴ : نوروز ۱۳۹۴
۵۴ : نوروز ۱۳۹۴
۵۴ : نوروز ۱۳۹۴

برخیز     که      می‌رود      زمستان                 بگشای     در    سرای   بستان

نارنج    و    بنفشه    بر    طبق   نه                منقل    بگذار     در     شبستان

وین   پرده   بگوی  تا   به   یک    بار                زحمت    ببرد    ز    پیش   ایوان

برخیز    که    باد      صبح       نوروز                در باغچه  می‌کند   گل   افشان

خاموشی            بلبلان             مشتاق                در   موسم    گل   ندارد   امکان

آواز          دهل          نهان           نماند                در  زیر  گلیم  و   عشق   پنهان

بوی          گل          بامداد          نوروز                و     آواز      خوش   هزاردستان

بس    جامه    فروختست    و    دستار                بس خانه که سوختست و دکان

ما    را    سر    دوست    بر    کنارست                آنک   سر   دشمنان   و  سندان

چشمی که به دوست برکند دوست                بر    هم     ننهد     ز    تیرباران

سعدی  چو  به میوه می‌رسد دست                سهلست    جفای    بوستانبان

                                                                                                                                             سعدی

 

نوروزتان مبارک

سلامی به طراوت باران بهاری

نوروز رو بر شما خواننده عزیز ، هموطنان ، دوستان ،‌خانواده ، و مخاصب خاص آینده تبریک میگم .

ایشالا سالی پر برکت برای هممون باشه .

53 : همدم
53 : همدم
53 : همدم
53 : همدم

همراه بسیار است اما همدمی نیست

مثل تمام غصه ها این هم غمی نیست

                                                                     فاضل نظری

به یک مدیر برنامه نیازمندم !

کلی آدم بهت زنگ بزنن و اصرار برای فلان کار ، تو هی بپیچونی و بگی وقت ندارم ، فقط تو این تایم باشه ، سرم شلوغه نمیرسم و ... . پاشنه در رو ازجا بکنن و آخر سر نتونن پیدات کنن ! میدونی اینا خیلی باکلاست میکنن ، یه حس خفنی بهت دست میده .

آخرش کار هیچکدوم رو انجام نمیدی ، بدقول میشی و نمیفهمی اصن وقتت چطور داره میگذره . شکایت تنها چیزیه که بهت میرسه .

اینجاس که یه نتیجه اخلاقی میگیری ، اینکه اسامی شغل هایی مثله مدیر برنامه رو مسخره نکنی !

Copyright (©) 2012-2015
All Rights Reserved.
کپی رایت (©) ۱۳۹۰-۱۳۹۴
تمامی حقوق محفوظ است
قالب شماره 13
نسخه 1.0
طراحی و اجرا در مرداد 95
کدنویسی تنها با html و css
کپی نکنید ، درخواست کنید کد خدمتتان تقدیم می شود !