خاطره اس ، دوس داشتی بخون :

ترم پنجم هم مثه باد گذشت و ما هنوز بلاتکلیفیم .

امتحانات اولش خوب شروع شد ، با فولاد که عالی بود ، راه سازی که بهتر از اون و بتن ... و اما آخراش خراب شد . تحلیل2 افتضاح بود . زبان تخصصی هم همینطور !

راه سازی قبل امتحان تحلیل نمره هاش رو داد ؛ 14.5! مطمئنم که پایان ترم رو بالای 18 نوشتم ، اما به خاطر میانترم که تقریبا چیز بدردبخوری ننوشتم و به قولی به شعور استاد توهین کردم (!) ، انقد پایین داد . سر اینکه ماشین حساب نداشتم و نذاشت از گوشیم استفاده کنم ، سر اینکه سرماخوره بودم و نمیدونستم چطور آب فراوان بینیم رو جمع کنم :)) !

نمیدونم چرا بیحالم . امروز امتحان مقاومت2 بود . شب امتحان تا ساعت 11:26 علاف بودم . علاف که نه ، داشتم رو یه برنامه کار میکردم . امتحان عین خیالم نبود. بیست و شش دقیقه بود که لای جزوه رو باز کردم تا ساعت 30دقیقه بامداد .حدودا یک ساعت شد . جزوه حدود 40 صفحه ای که یازده صفحه رو ناقص داشتم و از عکس جزوه مهندس کامل کردم . سر جلسه امتحان سه سوال ؛ 120 دقیقه . به استاد درس خیلی ارادت دارم اومد بالای سر تک تک بچه ها . به من گفت آقای فلانی مشکلی نداری ، گفتم یک که روتینه ،دو هم که روتینه ، سه چی هس اصن ؟! گفت سه هم روتینه ، همون معادله دیفرانسیل هایی که سر کلاس مینوشتیم رو بنویس حل میشه ، میخواستم بگم که من جلسات آخر نیومدم . خلاصه بعد نوشتن 1 و 2 ،  هرچی سوال سه رو بالاپایین کردم حل نشد که نشد .

تحلیل2 : بعد از ظهر روز قبل ساعت 17:20 شروع کردم جزوه 97 صفحه ای رو خوندن . ساعت 1:00 تموم شد .اما خب چند تا بخشو حذف کردم . سر امتحان 5 تا سوال ، 180 دقیقه . بنده خدا مراقب ها از وقتش تعجب کرده بودن . انقدری بود که تلاقی کرد با امتحان بعدش ؛ ههه . سوال اول رو نوشتم ، سوال دوم که ترکیبی چندین موضوع بود رو نوشتم اما آخرش به تناقض رسیدم (!) سوال سوم موضوعی بود که حذف کرده بودم . روش کانی ! روشی که حداقل 50سال پیش منقرض شده و ما تو جزوه داشتیم و من نخوندم . اومدم سوال 4 ؛ تحیلیل ماترسی یه خرپای ساده ، نوشتم . سوال 5 تحلیل تقریبی یه تیر نافرم ، نوشتم . از وقت کمتر از 30 دقیقه باقی مونده بود. برگشتم سوال 3 شروع کردم به نوشتم چیزهایی که از سرکلاس تو ذهنم بود . موقعی که شروع کردم میدونستم دارم اشتباه حل میکنم . اما باز ادامه دادم . هرچی جلوتر میرفتم یقینم بیشتر میشد که دارم اشتباه میرم ، اما خب نمیدونم چه اصراری بود که ادامه دادم ، تا وقت تموم شد . اومدم بیرون جزوه رو باز کردم دیدم تو یک صفحه حل میشده ،خیلی آسون و من پشیمان از اینکه بخش کانی رو حذف کردم !

امتحان زبان تخصصی : شب امتحان ساعت 12 بود فک کنم که شروع کردم تا ساعت 12:30 !!! یعنی خودم تو تعجبم که چطور کتابو خوندم !! سر امتحان بدون فکر ، تست ها رو میخوندم بدون اینکه معنیش رو بفهمم ، به حافظه تصویریم اعتماد کردم و تست ها رو بدون کوچترین مکس و فکری زدم . متن کلوز هم همون متنی بود که من سر کلاس ترجمه اش کردم ، حفظ بودمش تقریبا . کمتر از 10 دقیقه تموم شد. برگشتم از اول که فک کنم ببینم چی زدم تستا رو ! دیدم بروبکس دارن مشورت میکنن . من هم فقط نظاره گر ! و به گیج کردن مراقبا میخندیدم . تو این میون چند تا سوال رو جوابش رو شنیدم که منم گفتم اینا حتما درسته دیگه ، گزینه ای که حافظه تصویریم از قسمت ناخودآگاهش گفته بود رو با گزینه اونها عوض کردم . بعد امتحام دیدم همش رو درست زده بودم و با دست خودم و گوش به تقلب دوستان عوضش کرده بودم . اینجا اولین بار به حافظه ناخودآگاه تصویریم ایمان آوردم !

حال بگذریم از بقیه امتحانات .

آخر این ترم هم ، مثله ترم های گذشته تصمیم گرفتم که تو طول ترم بخونم ، اما میدونم که ... .

بچه ها رو میبینم که با نمره های بالا پاس میکنن ، بیست و 19 . کم اَن هاآ ! قبطه میخورم . اما خب هرکسی نتیجه تلاشش رو میبینه . ولی خب حس مضخرفی داره !

ممنونم که وقت گذاشتی .

ربنا ، حول حالنا

حواس پرتی یا فراموشی همیشگی ! تا جایی که برای انجام کاری برای دوستی ، باید چندین و چندباز زنگ بزند و پیام دهد . آخرسر هم من بگویم تقصیر خودت بود که دیر شد ؛ من بهت گفتم یادم میره ،بهم فلان ساعت پیام بده !

شلوغی یا کار دارم همیشیگی ! تا جایی که برای دیدن یک دوست قدیمی ، قرار اول را خودت بگذاری و نروی ! آن زنگ بزند تا بالاخره جمعه هفته پیش ساعت 9 بگویی باشه ، بعد هم از شدت خستگی در تنها روز تعطیلی ات خوابت ببرد . شنبه پیامی دریافت کنی : باز پیچوندی !

حالا ، بند همیشگی قرارهایم "اصرار و پیگیری طرف مقابل" است !

از اینها که بگذریم ، مگر من ماشین آهنی ام ؟ این همه کار و شلوغی ؟ آخر که چه ؟ چند دقیقه ای فحش بدهی و آخرسر بگویی : بیکاری پیشه کنم که چه ؟ یاد آن می افتم که تصمیم گرفتم آنقدر سرم را شلوغ کنم تا فکر های اجق و وجق سراقم نیاید ! اما اون موقع این سایدافکت ها را نمی دانستم ! جالبش اینجاست که بعد از کلی کلنجار رفتن از کار استعفا دهی ، میبینی که با افزایش 15.6 درصدی حقوق روبه رو میشوی ! هوس میکنم خب !

بگذریم از سایر موضوعات ، در یک اوضاع قاراش میشی به سر میبریم ، دعایمان این است : ربنا ، حول حالنا الی هر حالی جز این !

پاورقی :

ممکنه هر از چند ساعتی قالب وبلاگ به نسخه آزمایشی شماره 11 تغییر کنه ، که برای تست هست . کدنویسی اولیه اش رو بالاخره جمعه گذشته وقت کردم که انجام بدم ، فعلا ناپایداره . تا زمانی که به صورت رسمی قرار بگیره .

اول بگم : نپرس چرا نبودم و کجا بودم ؟ چون مطمئنم دوس نداری که بــِشنُفوی !

خب ؛

میان هرج و مرج های دنیا ، میان سیاهی دود کارخانه ها ؛

میان بی اعتمادی آدم ها ، میان کثیفی رابطه ها ؛

میان دغدغه های بی پایان فردا ، میان تلخی اندیشه ها ؛

گمان مَبر که دنیا همین محدوده کوچیک زیر چشمان است ؛

سر را بالا بگیر

پرتو نوری که به راحتی از لابه لای انبوه برگ ها میدرخشد

به خوبی روشن میکند سِن نمایش را !

همین .

امضا:علی

 نوبتی هم که باشه ، بعد از شروع سخت عذرخواهی از دوستان واقعی ، که بعداز کلی فکر که چطور مکالمه ات رو واسه لاپوشونی بدقولی یا غیبتت بهش توضیح بدی ، نوبت به آغاز معذرت خواهی مجازی میرسه ! از تک تک عزیزان در خطه مجازی ! دونه دونه به دوستانی که اعتراض کردن و مهم بودم براشون سر میزنم ، باشد که مورد رحمت قرار گیرم !

نمیدونم حواسپرتیه ، فراموشیه یا هر کوفت دیگه ! آخر کلاس ، گوشیم رو که زدم به شارژ بر میدارم ، اما شارژ رو رها میکنم و میام ! هندزفریم تو خیابون میفته و نمیفهمم ! کیفم سوار موتور دوستان از دستم رها میشه و من باز متوجه نمیشم ! اگه طرف پیام نده ، کاری که بهش قول دادم رو یادم میره ... ! و اشتباهات مفتضح محاسباتی سرکار ... !

در ضمن این بغل دستمم امتحانات دانشگاه ریخته کف زمین !

بدون توجه به غوغایی که به پاست ، مبهوت چیزی که برایت آشناست اما نمیدانی چیست ، خودت را به جمعیت میسپاری تا هرجا که خواست با خودش ببرد ، تنها سرت همانند قطب نما یک سو را نشانه رفته . آخرسر ، همچو یک کشی شکسته ، گوشه ای پهلو میگیری . بدون هیچ پلکی ، زیر خط افق چشمهایت ، هیاهوی دست ها و سرها به پاست . همه چی آشناست ، بدون کوچکترین احساس غریبگی ، اما توان لب زدن نداری ! از حرف هایی که زیر قلم و چکش بردی خبری نیست ، حتی هیچ فکری نداری . مات و مبهوت نگاه میکنی .

آخر ، مگر بدون حرف میشود ؟ بعد از یک ساعتی ، آب دهن قورت میدهی و یک سلام میکنی . تا شاید راهی برای یافتن نگفته ها پیدا کنی !

- - -

روی همان فرش های 6 متری قرمز دوست داشتنی ، نشستی و از پشت دو جفت پنجره های چوبی ، چشم دوخته ای ! یکی می آید و با دختر 2 یا سه ساله اش تو را له میکند ! بی اعتنا نشسته ای و تا اینکه یک سلام تو را از حال و هوا بیرون می اندازد ، بلند میشوی و با چهره ای آشنا ماچ و بوسه میکنی ، همان دوست قدیمی . لطف همیشگی اش باز تو را شامل میشود .

- - - 

سـنجاق1 :

از پنج شنبه 23مرداد ساعت 5 صبح ، تا چهارشنبه 29 مرداد ساعت 5 عصر ، بعد از دو سال و نصفی ، حرم قسمت شد . کمی بیشتر میگذشت ، شاید به کفر میرسیدم ! از بس این و آن با خبر زیارتشان سوزندان !

بی خبر رفتم ، معذرت میخوام ، اما همه را یادم بود . اینبار حافظه ام رکورد زد !

سـنجاق 2 :

تصویر بالا پیش نمایش قالب متفاوت ببینیم ( شماره 11 ) هست . هنوز تو مرحله اول یعنی طرح پی اس دیه ، جزئیات توش نیست و ریخت کلی قالب نشون داده شده . قبل از اینکه شروع به کدنویسیش کنم ، طرحش رو گذاشتم تا نظرات دوستان رو در موردش بدونم . اینکه هر پیشنهادی برای قسمت های مختلفش دارین ، هر طرحی که به ذهنتون میرسه رو بهم بگین ، تا انشالا یه قالب درست و حسابی از آب در بیاد.

توضیح عکس اینکه : قسمت سمت چپ نمایش در موبایل با حداکثر عرض 660پیکسل هست . قسمت بالا سمت راست ، پیش نمایش صفحه اصلی در مانیتور با حداقل عرض 1920 پیکسل هست ! و قسمت پایین سمت راست ، نمایش پست ها زمانی که روی عکس ها در غیر از موبایل کلیک میشه هست .

بدون شک بعد از رونمایی ازش ، متوجه میشین که تابحال چنین چیزی رو روی هیچ وبلاگی ندیدین ، بعد از یکسال تصمیم به نوشتن قالب جدید گرفتم گرچه مطمئنم باز هم توسط دزدان مثله کرم لولیده در سطح نت دزدیده میشه و به اسم خودشون منتشر میشه ، همون طور که قالب شماره 9 که منحصر به فرد بود و هست در سطح نت دزدیده و منتشر شد . ( شماره 10 به مرحله رونمایی نرسید ، زیادی سنگین شده بود و با بحث های نسبتا جنجالی که پیش اومد تصمیم گرفتم که بدون نمایش بره تو آرشیو طراحی هام ) 

برای مشاهده سایز اصلی ، مثله همیشه روی عکس کلیک کنید .

در آخر ، منتظر نظر تک تک دوستان هستم .

                                                                                                                             مولوی 

" چرا با این چیز های کوچیک ، خط بر پیشونیت میندازی و لب و لوچه کج میکنی ؟

بذار لبخند شیرین صبحگاهیت ، تا آخر روز همراهیت کنه . "

سلام

جمله ی بالا رو چند رو پیش در صحبت با یکی از بچه ها گفتم ، شاید اون با سن کمش ، فک کرد عقل از سرم پریده ، شایدم درست فک کرده ، ولی خب همون سکوتی که کرد ، ارزش داشت برام ؛ گرچه بعدش به کارش ادامه داد !

بگذریم ... ، 

هر روز صبح ، همراه با خورشید طلوع کن ، یک نشاط و شادی ، یک نوآوری ، یک انگیزه ، یک امید بیار به میدون .

منتظر نباش که چیزایی مثله ، کنکور ، پول و کار بیان در خونه ات رو بزنن و بگن بیا دنبالم و تو هم عین بچه ها بدویی دنبالشون !

جربزه نشون بده و خودت هدف رو بساز ، یه هدف منحصر به فرد .

این حرف های مضخرف رو بریز دور ، که روزگار با ما یار نیست و نمیشه ، کار ما نیست و نمیتونم ، ابزارش رو ندارم و حوصله اش نیست ! از حال و هوای شکست عشقی هم بکش بیرون ، بسه دیگه این لوس بازی ها !

دنیا رو همینطور که هس دوست داشته باش ، با همه ی بی رحمی هاش !

من دنیام رو دوست دارم ، میدونی ؟ چون بهترین زندانیه که میتونستم توش باشم !

+ قالبی طراحی و اجرا کردم ، اینجا : نیمه سیب سقراطی ، هنوز یکمی کارای پشت پرده داره ؛ حدود یک سال پیش نوبت زده بودن  ، نفر بعدی کی بود ؟! 

+ چند وقت پیش ، یکی از دوستان : - داداش پول مول داری ؟ من: آره ، چقد ؟ -500. من : باشه داداش ، شماره کارت بده .

حالا من ، 180 میخوام  تا اول برج ، کسی نیست !

نیمه شعبان ، ولادت امام عصر بر همه دوستاران ایشان فرخنده باشد انشاءالله . این عید بزرگ رو به همه دوستان وبلاگی تبریک عرض میکنم . ان شاءالله تبریک حضور ... .

این پست قصد دست به قلم گرفتن ندارم ، فقط میخوام کمی از گذر روزگار بنویسم .

نیاز بود که سوراخ شوم ! زیادی باد کرده بودم ، ادعاهای پوچ . شکر خدارا که تلنگری خوردیم .

امتحان میان ترم مکانیک خاک ، نصف سوالات را داشتم ، اما در امتحان ترم همه هم کلاسی ها ، تمام سوالات را داشتن و من نداشتم ! یکیشان ، قول داده بود که اگر پیدا کرد به هم بدهد اما نداد ، شاید از قصد ... . کلن سوالات را داشتن کار اشتباهیه اما خب تقصیر استاده که امتحانش کپیه پارساله ! خط کشیدیم ، دور آن یکی با همراهانش را ... . به خاطر نان و نمک و نمکدان شکسته . بگذریم ، گذشت .

با دیگر استاد خوش و بش خوبی داشتم اما سر امتحان بدجور ناراحت کردیم استاد را ، حواسمان به " جزوه بسته " نوشته شده بالای امتحان نبود ، کتابی که برای برگ دوم امتحان جزوه باز بود ، باز کردیم و ... .

ّاستاد اولین امتحان را خیلی دوست میداریم ، امتحانش با 4 سوال 3 ساعت و نصفی وقت گرفت ، آخرش همه را اشتباه نوشتیم ! باشد که پاس شویم .

اواسط این هفته امتحان درسی بود که نه جزوه داشتیم و نه سر کلاس رفتیم ، خداروشکر بهترین امتحان شد .

فردا هم امتحان استادی که خیلی اذیتش کردیم ، با جزواتی فرنگی زبان :|

جواب ندادن ها و دیر جواب دادن ها ، چه در دنیای واقعی ، جه در دنیای مجازی میان انبوهی ایمیل ها و کامنت ها ، باعث دلخوری قریب به اتفاق دوستان شده . اما دیر جواب دادن بهتر از هرگز جواب ندادنه ! نمیدانم این همه سر و صدا برای چه :)) ! از شوخی که بگذریم باید معذرت خواهی رسمی داشته باشم از همگان بابت این اتفاقات .

در نهایت ؛ حال و هوای ما خوب است ، اما شما که میخوانی باور نکن .