مــزرع ســبز  فــلک دیدم و  داس مــه  نو

                                         یادم از کشته  خویش آمد  و  هنگام  درو

گفتم  ای بخت بخفتیدی  و خورشید  دمید

                                         گفت  با این همه از  سابقه  نومید  مشو

گـر روی  پاک و مجرد چو مسیحا  به  فلک

                                          از  چراغ تو  به  خورشید  رسد صد   پرتو

تـکیه  بــر  اخــتر  شب دزد مکن کاین عیار

                                          تـاج  کـاووس   بــبرد  و  کــمر   کیخسرو

گـوشوار زر و لـعل ار  چه گـران  دارد  گوش

                                          دور  خوبی  گذران  است  نصیحت  بشنو

چـشم بد دور ز خال تو که در عرصه حسن

                                          بیدقی راند کـه برد از مه و خورشید گــرو

آسمان گو مفروش این عظمت کاندر عشق

                                          خرمن مه به جوی خوشه پروین به دو جو

آتـش زهد و ریا خرمن دین خواهد ســوخت

                                          حـافظ ایــن خــرقه پـشمینه بــینداز و  بـرو

حافظ شیرازی             

پیش خودت میگی همین فردا شروع میکنم ؛ از همین شنبه که میاد ! حالا بذار این جریان تموم بشه ! این فردا و پس فردا کردن همانا ، و انجام نشدن کار همانا ! آخه تنبلی دیگه تا چه حد ؟

امیدداری به آینده ای که نه مطمئنی هستی و نه میدونی چی میشه . یه امید واهی . انسان رو انسان نامیدند به خاطر اراده اش . نمیشه و فلانه و پیساله رو بریز دور ! اگه تصمیم گرفتی همین الان انجامش بده ! به گرما و سرما و اون آدمه و غذاهه و جوکه و فیلمه کاری نداشته باش ! همین ثانیه ... میتونی ... .

پاورقی :

1- اصن نمیخواستم شعر بذارم ؛ دوست داشتم یکم بنویسم  ، موضوع خوبی داشتم ؛ ولی نه فکر بود و نه حوصله و نه قلم ! ( چیزی متفاوت با مطلب بالا )

2- کیفیت عکس ها عالیه و به دنبالش ، حجمشون هم یکم بالاس ! برای دانلود صبور باشید .

کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

                                        یک نکته از این معنی گفتیم و همین باشد

از لــعل تــو گــر یــابم انــگشتری زنــــهار

                                        صـد مــلک ســلیمــانم در زیــر نــگین باشد

غـمناک نباید بود از طعن حـسود ای دل

                                        شـــاید کــه چـو وابینی خیر تو در این باشد

هر کو نکند فهمی زین کلک خیال انگیز

                                        نقشش بــه حرام ار خود صورتگر چین باشد

جام می و خون دل هر یک به کسی دادند

                                        در  دایـــره  قـــسمت  اوضـاع  چنین  باشد

در کــار گـــلاب و گــل حــــکم ازلی این بود

                                        کـــاین شاهد بــازاری وان پرده نشین باشد

آن نیست کــه حـافظ را رندی بشد از خاطر

                                        کـــاین ســــابقه پیشین تا روز پسین باشد

حافظ شیرازی     

سلام

حال و اوضاع آدم که خراب باشه ؛ اون وقتها که هیچ چیزی نمیتونه آدم رو آروم کنه ؛ بعضی چیزها مثله غزل بالا چنان آرامشی به آدم میده که انگار هیچ نگرانی وجود نداره .

پاورقی :

1 - از سر درس رفتم به مهمونا میوه تعارف کنم ؛ خودکار تو دستمه ! میگن انگار خیلی مشغول درسی ، تو دلم میگم کاش درس باشه !

2 - آقا سعید ( استاد ریاضی ) رحم هم خوب چیزه هاآ ! ( خودمونیم چندان هم سخت نبود ؛ از عدم دقت خودم بود ! )

سلام

کمتر آدمی پیدا میشه که به اشتباهات خودش اقرار کنه ؛ حتی تو تنهایی ! انگار نمیخواد از کاری که کرده سخنی به میون بیاد ؛ حتی بین خودش و خدای خودش . بیایید ی بارهم که شده ؛ تنهایی بشینیم و گذشتمون رو مرور کنیم ؛ هم خوب و هم بدش رو ؛ صادقانه همه رو به خودمون بگیم .

راستش رو بخواهین توضیح دادن اینکه اینکار چه فایده ای داره ؛ یکم سخته ! ولی امتحانش ضرر نداره .

پاورقی :

+ فرضیه جدید برای مشکل همیشگی ! دعا کنید جوابگو باشه ... .

+ تو ادامه مطلب : عکسی از مراسم تدفین شهدا در دانشگاه

                        گزیده ای از شعر اقرار ( از کارهای خودم ) ، به در خواست دوستان .

هر کسی را نتوان گفت که صاحب نظرست

                                             عـــشقبازی دگـــر و نــفس پـــرستی دگــــرست

نه هر آن چشم که بیند سیاهست و سپید

                                             یـــــا ســپیدی ز ســیاهی بــشنـــاسد بـصرست

هــر کـه در آتـش عشقش نـبود طاقت سوز

                                             گــو  بــه  نــزدیک  مـــرو  کافت  پـروانـــه  پرست

گـر من از دوست بنالم نفسم صادق نـیست

                                             خــــبر از دوست نـــدارد کــه ز خــود بــا خبرست

آدمـی صــورت اگــر دفـــع کند شهوت نـفس

                                             آدمـی خــوی شــود ور نــه هــمان جـــانـــورست

شربت از دست دلارام چه شیرین و چه تـلخ

                                             بده ای دوست که مـستسقی از آن تشنه‌ترست

مـن خود از عشق لبت فـهم سخن می‌نکنم

                                             هـــرچ از آن تــــلخترم گـــر تــو بــگویی شـکرست

ور بـه تـیغم بـزنی بـا تـو مرا خـصمی نــیست

                                             خــصم آنــم کــــه میان مـــن و تــــیغت سپرست

مـن از ایـن بنــد نـخواهم بـه درآمد همه عـمر

                                             بـــند پــایی کــه بــه دست تــو بود تــاج سرست

دست سعدی به جفا نگسلد از دامن دوست

                                             تــرک لـؤلـؤ نــتوان گــفت کـــه دریـــا خــــطرست

سعدی       

سلام

روزگار متفاوتی است ؛ متفاوت با تمام چیزهایی که میدانیم و به ما یاد میدهند ! اغلب افرادی را که می بینی ، چهره ای ناراحت دارند ؛ حتی در هنگام لبخند! انگار میخواهند بگویند لبخند ما نشان از شادی نیست ؛ نشان از تمام رنج هایی است که میکشیم . پای صحبتشان که بشینی ، وقتی که سفره دلشان را برایت پهن کنند ؛ دلگیر از همه عالم آدمند ، تنها برای هیچ ! اسم خود گذاشته اند عاشق ؛ اما از هر آنچه که جلوی چشمشان قرار بگیرد ، گله میکنند ! آیا عاشقی اینست که انسان تنها خودش را ببیند ؟

عاشقی دل به دلدار سپاردن است

ندیدن ،  راه به مقصد پیماندن است

                                            مستِ خـنده ز شــوق دیـــــدار یــار

                                            نه  خنده  پشت نقاب نهاندن است ²

پی نوشت :

1- پیشنهاد میکنم ، اگر غزل بالا رو نخوندید ، حتما بخونید ؛ ارزشش رو داره !   

2- یک رباعی از خودم .

3- چند تا سوال در مورد استفاده از ویندوز 8 دارم ! کسی میتونه کمکم کنه ؟!

4- دیورز ، توی دانشگاه ، دو تا شهید آوردن و به خاک سپردن ؛ مراسم خوبی بود ، گزارشِ همراه با تصویرش رو تو پست بعدی میذارم .

5- یلدای همگی مبارک . ان شاءالله شبی پر از مهر محبت سپری خواهید کرد .

وقتهایی هست که همه چیز رو حساب میکنی ؛ از جزئی ترین چیز ها گرفته تا ... . از چند روز و چند هفته پیش ، و شاید سالها برنامه بریزی که کاریو انجام بدی ! تمام حساب کتاب ها رو با نهایت دقتِ تو عمرت انجام میدی ؛ بدون هیچ اشتباهی . تمام ضرب  و تقسیم ها .

ولی در آخر ناباورانه میبینی که اون جایی نیستی که باید باشی !

و میبینی که دو2تا پهار ا نیس ؛ چیز های دیگه ای هم هس که باید حواست بهش باشه .

تو خودت میری و فکر میکنی که چرا ؟ و مبهوت ، فقط به یه چیز میرسی .

و چقدر خوبه که خدا هواتو داره .

و اینک من

            در پیشگاه تو

                             اقرار میکنم

و همیشه

           با نگاهت

                             آشکار میکنم

گذشته را ؛

            میان اشک هایم

و این منم

           دلباخته ؛

                    با تمامی احساس های بی خانه ¹

پاورفی :

1- بخشی از شعر "اقرار" از کار های خودم .

2- ورژن 1.5 قالب طراحی و نصب شد . ( ساز گار شده با مرورگر های کروم و سفری )

سلام

 برای اولین بار یه داستان میذارم تو وب ؛ داستانی که کاملا نمادیه ! پس اگر حوصله کردید و زحمت کشیدید و مطالعه کردید ؛ بدونید که منظوری داشتم از تک تک جملات و کلماتم !

دوباره دست ساخته های بشر ؛ قدیمی ها را از صحنه خارج میکند ؛ آنهایی که روزی برای خود قلمرویی داشتند ؛ امروزه جایشان به همان کارگاه های ساختمانی محدود شده ،شاید حق اش را خورده اند !

مثله همه قدمی ها ، او هم حرف هایی برای گفتن دارد ، مثله مادر بزرگ هایی که تا پای صحبتشان بشنی ، دلت نمیخواهد که جدا شوی ، از بس که شیرین صحبت میکنند و خاطراتی را تعریف میکنند که در رویاها باید ببینی !

قلمی سنگین و دفتری بلند میخواهد برای آنهایی که میبازند ؛ به رنگ ها میبازند ! حق آب و گل دارد بر گردن بچه های دیروز و به جایی رسیده های امروز ؛ او با خرد و پودر شدن خود ، نظاره گر لحظه لحظه پیشرفتان بوده ؛ آخرش هم با گرد و خاکی که برای پیشرفت راه می اندازد ؛ مواخذه میشود که چرا انقدر گردو غبار میکند ! کسی چه میدانست که او از جان مایه میگذاشت .

امضا : علی          

متن کامل رو تو ادامه مطلب بخونید .

پی نوشت :

1 - برای همه دعا کنید و برای من که کوله بارم سنگینه .